වැඩි කථා බහකින් තොරවම ඇය බොහෝම පිලිවෙලට දිවා ආහාරය ගෙන අවසන් කලාය. අතුරුපසට ගෙනා යෝගට් කෝප්පයක රස බලමින් සිටි ඈට නොදැනෙන ලෙස මා වරින් වර බැලුවේ ඇද උන් ඇදුමට විශාලව පෙනෙනා ඇගේ පියයුරු යුවල දෙස ඕනෑම පිරිමියෙකුගේ සිත ඇදී යන නිසාමය. මාගේ හැගීම්ද ඈ කෙරේ බැදුනේ ඒ නිසාමය. නමුත් ඈ එදා නිවසේදී මෙන්ම අද දිනද හැසිරෙන වැදගත් විදිහ අනුව මටද ගොබ්බයකු මෙන් හැසිරිය නොහැක. ඈ වැනි කාන්තාවකගේ අවදානය ලබා ගැනීම ඉතාම ප්‍රරිස්සමින් කල යුත්තක් බව මා හොදින්ම වටහා ගෙන උන්නෙමි.
ශෙහාරා - මොනාද මල්ලී කල්පනා කරන්නේ මම ඇවිත් ඔයාටත් කරදරයක් නේද ?
මාගේ කල්පනාව බිදුනේ ඇගේ කට හඩිනි.
මම - අනේ නෑ අක්කේ මොන කරදරයක්ද මට ඔයා ආව එක කොහොමත් ලොකුවට වැඩක් වෙන් නෑ මගෙන් shop එකේ කට්ටිය ඉන්නවනේ අක්කේ.
ශෙහාරා - එකනේ ඉතින්.
මම - ඒක නොමෙයි අක්කේ සුදේස් අයියා එන් නෑ කිව්ව නේද අක්කව ගන්න.
ශෙහාරා - ඔව් එයාට එන්න නම් බැරි වෙයි මගේ වැඩ ටික ඉවර කරලා කෝල් කරලා බලනවා.
මම - ඒක හොදයි කොහොමත් තව ගන්න දේවලුත් තියෙනවා කිව්වානේ.
ශෙහාරා - ඔව් මල්ලී යමුද අපි සපත්තු බලන්න එහෙනම් .
මම - මට ඒක ගානක්ම ගියේ නෑ යමු යමු.
මා ඈ පාවහන් අසුරා තිබු කොටසට රැගෙන ගියෙමි.
එහි ගිය ඈ පුදුමයෙන් මෙන් මා දෙස බලා ෂා නියමයි මල්ලියෝ කඩේ වගේම මේකත් පිලිවෙලයි. ගන්න එන අයට සතුටින් දෙයක් තෝර ගන්න පුලුවන්.
මම - තැන්ක්ස් අක්කා, ඔයාගෙන් ඒ වගේ අගය කිරීමක් ලැබුනට.
හොද දේට හොදයි කියන්න ඕනීනේ අපි, කියමින් ඈ සපත්තු අසුරා තිබු වීදුරු රාක්ක දිගේ මා පසු කර ගමන් කරමින් ඈට අවස්‍ය විදිහේ සපත්තු වර්ග තෝරා ගන්නට වුවාය. මට පිටු පා සිටි ඇගේ ශරීරයේ ගානටම වු ගවුමෙන් ශරීරයේ හැඩය මනාව පෙනෙන්නට වු අතර තරමක් මහත ඉන මෙන්ම ඉනට වඩා විශාලව රවුම් වටකුරු තට්ටම් යුවල ඇද සිටි ගවුමෙන් ඉදිරියට තද වී දකිනා විට මාගේ ගතම උනුසුම් වන්නට වුවෙමි. ඈ එක වරම සපත්තු අසුරා තිබු රාක්කය දකුනතින් අල්වා ගෙන මදක් නැමී ඇගේ වම් පාදයේ දමා උන් සෙරෙප්පුව ගලවා දැමු අතර උදේ සිට පාවහන් පැලදීමෙන් ඇගේ පාදයේ පාවහන් පටියට තද වී මදක් රතු වී තිබුනි. පසුව තෝරා ගත් සෙරෙප්පුවක් පලදන්නට වු අතර ඈ නැමෙන වුට ගව්ම පිටුපසින් ඉස්සිම වැලක්වෙන ලෙස ගව්ම ඉදිරිපසින් කකුල් දෙක අතර තද කර ගත් නිස පිටුපසෙන් ඉස්සුනෙ නැත. නමුත් ඇගටම ෆිට් වු නිසා ඇගේ වටකුරු තට්ටම් යුවල ගවුමට තද වි තිබු අතර ඈ හැදවුන් පෑන්ටියේ දාර වී අකුරේ හැඩයට හොදින් පෙනෙන්නට වුවාය. තවත් මදක් නැමුන ඈ සෙරෙප්පුව දමන්නට උත්සහ කල අතර දුව ගෙන ගොස් අත ගෑමට ආශාවක් ඇති වුවත් මා දෑසින් පමනක් එය විද ගනිමින්ම ම ඈ අසලට ගියෙමි.
මම - ඇයි අක්කා ඒක මදි වගේ නේද..
ශෙහාරා - ඒකනේ මල්ලියෝ..
මම - ඉන්න පොඩ්ඩක් ඒකේ තව සයිසස් තියෙනවා බලමු අපි.
මා සේවකයෙකුට කථා කර ඇය තෝරා ගත් පාවහන් වල සයිසස් කිහිපයක් ගෙන්වා ගත්තෙමි.
මම - අක්කා ඉද ගන්න.
නෑ නෑ මෙහෙම හොදයි මල්ලී ඈ ගලවා දැමු සෙරෙප්පුව නොදමාම පැවසුවාය.
මම - අක්කා ඔයා දැන් ආපු එක හිරයි වගේද.
ශෙහාරා - නෑ ඇයි ඒ මල්ලී.
මම - නෑ ඔයාගේ කකුල රතු වේලා පටි වලට
ශෙහාරා - ඒ උදේ ඉදන් දාගෙනමනේ ඒවා.
මම - මේක බලන්නකෝ අක්කා..
ශෙහාරා - ඒකනම් හරි වගේ.
මම - ඔව් එක ගැලපෙනවා ඔයාට හොදටම.
ඈ වර්ග දෙකකින් පාවහන් යුවලවල් දෙකක් තෝරා ගත්තාය.
මල්ලී පොඩ්ඩක් එන්නකෝ මට කතා කලාය.
මම - ඇයි අක්කා..
ශෙහාරා - මට තව පොඩි පොඩි අයිටම් වගයක් ගන්න තියෙනවා පොඩ්ඩක් ගෑනු ළමයෙක්ට එන්න කියනවාද?
මම - හා ඉන්න.
මා එහා පැත්තේ උන් නිශා ට කතා කොට ඈ සම්බන්ද කර දුනිමි.
පොඩි පොඩි අයිටම් කියු සැනකින්ම ඒ මොනාදෝ කියා මා අත්දැකීමෙන්ම දන්නා නිසා ඔවුන්ගෙන් ඉවත් වී cctv කාමරය වෙත ආවෙමි.
විශේෂයෙන්ම කාන්තා යට ඇදුම් අසුරා ඇති කොටසේ cctv පැති කිහිපයකින් සවි කර තිබුනේ එහි ඇදුම් ආයිත්තම් ඉක්මනින් සගවා ගත හැකි නිසාවෙනි. නමුත් මා දැන් එහි ගියේ ඈ ගැන සැකයකින් නොව ඈ ආශා කරන්නේ මොන විදිහේ ඇදුම් දැයි බලන්න ඇති වු ආශාව නිසාමය.
නිශා සමගින් කාන්තා යට ඇදුම් ඇති කොටසට ගිය ශෙහාරා අලංකාර වගේම මිලෙන් වැඩි පෑන්ටිස් කිහිපයක් හා බෙසියර් කිහිපයක් තෝරා ගත්තාය. පසුව ඈ රාත්‍රී ඇදුම් කිහිපයක්ද ගෙන ඒවා ඇගට තබා හැඩ බලනා අයුරු මා cctv වලින් බලා සිටියෙමි. තද නිල්පාට දුහුල් නයිටියක්ද ඊට ගැලපෙන ලා නිල් පාට අත් කොට හවුස්කෝට් එකක් තෝරා ගත් ඇය එය ඇගට තබා හැඩ බැලුවාය. ඈ ඇදුම් ඇගට තබා හැඩ බලද්දී මා මනසින් ඈ එම ඇදුම් ඇදන් ඉන්නා අයුරු දෑස් පියා ගනිමින් වින්දෙමි. මාගේ සිත කීවේම ඈගේ පහස කෙසේ හෝ ලබා ගත යුතුය කියන හැගීමය. නිශා සමගින් ඈ එයින් ඉවත්ව තෝරා ගත් ඇදුම් බිල් කර ගැනීමට එන විට මාද cctv කාමරයේ සිට ඒ අසලට ආවෙමි.
මම - අක්කා ඔක්කොම හරිද ?
ශෙහාරා - ඔක්කොම හරි මෙතනින්ම ගන්න පුලුවන් උන එක නම් ලොකු දෙයක් මල්ලී.
මම - ඒකනේ මම එන්න කිව්වේ ඔයාට.
ශෙහාරා - ඒ උනාට කමක් නෑ ඔයාට පාඩු වෙන්න බිල් කරන්න නම් එපා හොදද.
මා විසින්ම ඇගේ බිල් සාමාන්‍ය ආකාරයට හැදු අතර පැකිලීමකින් තොරව ඈ මුදල් ගෙවුවාය.
ශෙහාරා - ඔන්න හරි දැන් යන්න තියෙන්නේ මල්ලී.
මමද ඈ සමගින් පිටවීමේ දොරටුව වෙත ආවෙමි.
මම - අක්කා දැන් කොහොමද යන්නේ මෙච්චර බෑග් ගොඩකුත් උස්සන් ඔයා. මම දන්නද වෙහිකල් එකේ ඔයාව.
පිස්සුද ස්ටෑන්ඩ් එකට මාව දාන්න ඔයා මම බස් එකේ යන්නම් මල්ලී හැමදාම වාහන වලනේ ගමන ඈ පැවසුවාය.
මම - ඒ උනාට දැන් හවස් වෙලා ඔයාව තනිටම යවන්න මට අවුල් මමත් එන්නම් එහෙනම් යමු ඔයා දාල එන්න.
ශෙහාරා - අනේ එපා මල්ලිගෙ කඩේ වැඩ පාඩු වෙයි ඔයාට.
මම - නෑ කොහොමත් තව ටිකකින් වහනවනේ මම නෑ කියලා ප්‍රස්නයක් වෙන් නෑ.
ශෙහාරා - හා යමු එහෙනම්, ඔයා අහන් නෑනේ එපා කිව්වාට.
මම - ඔයා කිව්වාම මටත් ආශා හිතුන බස් එකේ රවුමක් යන්න.
ශෙහාරා - හොදයිනේ එහෙනම්.
මා සරත්ට කඩේ බාර දී වාහනය රැගෙන විත් ඈ අසල නැවැත්තූ අතර ඈ ඊට ගොඩ වුවාය.
ශෙහාරා - දැන් බස් එකේ යනවනම් වාහනේ දාන්නේ කොහිද.
අයියෝ අක්කා බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට ටිකක් යන්න ඕනීනේ අනික මේ මගේ ගම මෙහේ මං දන්නවා, වාහනය දාන්න ඕනී තරම් තැන් තියෙනවා යමුකෝ අපි.. කියමින් මා වාහනය බස් ස්ටෑන්ඩ් එක දෙසට දාවනය කලෙමි.
මම - අක්කා ac යමුද ? normal එකක යමුද ?
ශෙහාරා - අපි දුර බස් එකක යමු මල්ලී ඒවා ඉක්මනට යනවනේ.
හා එහෙනම් ස්ටෑන්ඩ් දාල බෑනේ කියමින් මා දුර බස් නතර කරනා ස්ථානයට ගොස් වාහනය පාක් කර නැවත ඈ අසලට ආවෙමි.
මම - කෝ දෙන්න ඔය බෑග් ටික මම ගන්නම්..
ඈ බෑග් දෙකක් පමනක් මා හට දුන් අතර අනෙක් ටික ඈ තබා ගත්තාය.
මම - බස් එකක් එනව වගේ අක්කා හැබැයි ඉදගන්න නම් ඉඩ නැති වෙයි වගේ.
ශෙහාරා - කමක් නෑ යමු නේද මල්ලී තවත් බලන් ඉන්න බෑනේ.
මම - හා නගින්නකෝ අක්කා.
ඈ ගොඩ වු පසු මාද ඈ පසු පසින් බස් රථයට ගොඩ වුවෙමි. ඉදගන්න තියා එහෙට මෙහෙටවත් යා ගත නොහැකි තරම් සෙනග පිරී උන් බස් රථයෙහි අමාරුවෙන් අප දෙදෙනාම බස් රථය මැදට ආවෙමු.
මම - බෑග් දා ගන්නවත් රැක් වල ඉඩක් නෑ අක්කට අමාරුයිනේ දෙන්න මම ගන්නම්.
ඈ තව එක් බෑගයක් මා හට දුන්නාය.
මම - අම්මෝ අක්කා මේකේ සෙනග කට කපලා ඔයාට හිටන් යන්න පුලුවන්ද අමාරු නැද්ද..
ශෙහාරා - මොනා කරන්නද ආයි බහින්න බෑනේ දැක්කනේ මෙතනට එන්න විදපු වදේ ඔන්න ඔහේ යමු මල්ලී.
ඈ එක අතකින් එල්ලී සිටි අතර අනෙක් අතෙහි පාර්සල් කිහිපය විය. මාද ඈ අසලින්ම ආසනයක් අල්ලාගෙන සිටියෙමි. බස් රථය පේරාදෙනිය නගරය පසු වන තුරු සෙමෙන් ගමන් කල අතර ඒ වන විටත් හොද හැටි ඇදිරි වැටී තිබුනේය. ඇඹිලිපිටිය බලා ගමන් කරන බස් රථයක් හෙයින් සිටි බොහෝ මගීන් නිදා ගෙන උන්නේය. ජනෙල් වලට තිර දමා තිබු හෙයින් බස් රථය ඇතුලට වඩා අදුරු බවක් ගත්තේය.
මම - මේකේ ඇතුලේ ලයිට් වත් දාන් නැද්ද දන් නෑ.
ශෙහාරා - දුර යන බස්නේ මල්ලී ඒ නිසා ඔය ගාන තමයි එලිය ඉතින්.
මම - හ්ම්ම්.
බස් රථය මදක් වේගයෙන් ගමන් කල අතර තනි අතින් පමනක් එල්ලී සිටි ශෙහාරා අක්කාගේ ඇගේ හැඩය අඩ අඳුර මැදින් දුටු මාගේ සිතිවිලි උනුසුම් වූ අතර බස් රථය පැද්දෙමි ගමන් කරනා විට ඇගේ තට්ටම් යුවලද තාලායකට මෙන් පැද්දෙමින් විත් කිහිප වරක්ම මාගේ ඉන හරියේ වැදුනි. මා මදක් පසු පසට වුයේ ඈ මාව වරදවා හිතාවි යන බිය නිසාය. ඈ සමීපයේ ඇලී ගමන් කිරීමට හිත බොහෝ ආශා කලත් මා මදක් කල්පනාකාරී වුවෙමි. ලං නොවී දුර සිටම මා,
මම - අයියා දන්නවනම් බනීවී බස් එකේ ආවා කියලා.
ඈට එය නොඇසුන අතර ඈ හිස හරවා මොකක්ද කියා ඇසුවාය.
එය අවස්ථාවක් කර ගත් මා ඈ වෙත මදක් ලං වුවෙමි. දැන් අප දෙදෙනා අතර පරතරය අඩි බාගයක් වත් නැති තරමය. අයියා දන්නවනම් අක්කට බනිනවා බස් වල ආව කියලා. මා ඇගේ කනට මුව ලං කර පැවසුවෙමි. මට වඩා මිටි නිසාවෙන් ඇගේ පිට මාගේ පපුවේ ඇතිල්ලෙමින් තිබුනේය. ඈ හිසෙහි ගල්වා තිබු ෂැම්පු සුවද මා ශරීරය පුරා විදුලියක් මෙන් ඇදී ගියෙමි.
ශෙහාරා - අම්මෝ ඔව් බැනුම් කෝටියයි එහෙනම්.
මම - අයියා සැරයි වගේ නේද ඒත් අක්කේ එහෙම පේන් නෑනේ අයියා දිහා බලපුවාම.
මා ඈවෙත තවත් ලං වෙමින් ඇසුවෙමි.
ශෙහාරා - එහෙම නෑ ඉතින් තරහා ගියොත් නම් ඉවරයි.
මම - මම දැක්කා ඔයාලා දෙන්න හරි ආදරෙන් ඉන්නවා එහෙම ජෝඩු හරි අඩුයි අද කාලේ.
මා ඇගේ තට්ටම් යුවලේ මාගේ යටිකය අතුල්ලා ගන්නා අතරම කීවේය.
ශෙහාරා - අනේ ඔව් මල්ලී ඒ ආදරේ අපි දෙන්නට කොහෙන් ආවද දන් නෑ.
මම - කොච්චර දෙයක්ද අක්කේ ඒක.
මා නැවත වතාවක් ඇගේ තට්ටමේ මගේ දගයාව ඇතුල්ලුවෙමි. ඈ හට එය ගානක් නොවුනේ බස් රථයේ පිරිස වැඩි වීමත් ගමන් කරද්දී පැද්දීමත් නිසාය.
ශෙහාරා - ඒ උනාට අපි දෙන්නගේම අනාගතය ලස්සන කරන්න අයියා හරියට මහන්සි වෙනවා. අද උනත් දැක්කනේ ඔයා. එයා බිසී උනාම මම ඉතින් පාලුයි දුකයි.
ඈගේ කතාවේ මද දුක් මුසු බවක් තිබුනි.
ඇගේ කතාවෙන් ඈ හට ලං වෙන්න හැකි බව ම හට වැටහී ගියෙමි. ඒ වන විටද මාගේ හැගීම් තදින් ඇවිස්සී තිබු අතර මාගේ දගයා මහත් වී පිම්බී කලිසමෙහි ෂිපර් දාරය දිගේ ඉහලට එසවී කලිසම අතරින් ඉදිරියට තෙරපී තිබුනෙමි. මා කිහිප වතාවක්ම බස් රථයේ පැද්දීම ප්‍රයෝජනයට ගෙන දගයාව ශෙහාරා අක්කාගේ තට්ටම් වල තද කරමින් ගාවමින් නැවත් පස්සට ගන්නට වුවෙමි. ඇගේ සිනිදු තට්ටම් යුවලේ ඇතිල්ලී ඈත් වෙන මාගේ දගයා තව තව මහත් වන්නට වුනෙමි. මා මද වේලාවක් නිහඩව සිට එසේ දගයාව ගාවමින් සිටියත් ඈගෙන් ඊට විරෝදයක් නොවුවාය. එයි උද්‍යෝගිමත් වු මා ඈ වෙත තවත් ලං වෙමින්.
මම - දැන් කොයි හරියෙද අක්කා මට හොයා ගන්න බෑ.
ශෙහාරා - දැන් කඩුගන්නාව පහු උනා විතරයි මල්ලී.
මම - දැන් නම් ටිකක් වේගෙන් යනවා නේද.
මා ඇගේ ශරීරයේ ඇතිල්ලීගෙනම ඇසුවෙමි.
ශෙහාරා - ඔව් ඉක්මනට යන්න පුලුවන් වෙයි.
නොසිතූ මොහොතක් බස් රැතයේ තිරිංග තද කල නිසාවෙන් තනි අතින් අල්ලා සිටි ශෙහාරා අක්කාගේ අත ගැලවී මගේ ඇග මතට බර වුවාය මා ඈව අල්ලාගෙන නොවැටී සිටීමට ඇගේ බද වටේ අත දමා තදින් අල්ලා ගත්තෙමි. මද වේලාවක් අප දෙදෙනා ඒ ඉරියව්වෙන්ම උන්නාය.
ශෙහාරා - අම්මෝ තව ටිකෙන් මාව විසි වෙනවා.
ඈ කලබලයෙන් මෙන් කීවාය.
මම - මම ඒකනේ අක්කා කීව්වේ මම ගන්නම් ඔය බෑග් ටික.
ශෙහාරා - හරි ලමයෝ දැන් වැටුන් නෑනේ ඔයා අල්ලා ගත්තේ මාව.
මම - හරි අක්කා ඔහොම ඉන්න මම මෙහෙමම අල්ලන් ඉන්නම් ඔයාව.
මම ඇගේ බද වටේ අත දමාගෙනම තවත් ඇගට තද කරගනිමින්ම කීවෙමි. ඇගේ බඩ තදින් අල්ලා සිටි මා තදින් මාගේ දගයාව ඇගේ තට්ටම් අතරටම තද කරන් උන් අතර දගයා ලොකු වී පුපුරන තරමට මහත් වී තිබුනි. මා ඈව තවත් ඇගට හිර කර ගෙනම ඇගේ බඩ යන්තමින් අත ගාන්නට වුනෙමි.
මම - අක්කේ දෙයක් කියන්නද තරහ වෙන්න බෑ හැබැයි.
ශෙහාරා - මොකක්ද මල්ලී කියන්න.
මම - ඔයා තාම තරුන වයසේ මේ බලන්නකෝ බඩේ ටයර් ඇවිත්, එහෙම නම් බැරි වෙයි කියල අයියා කිව්වේ නැද්ද ?
ශෙහාරා - අපෝ නෑ අයියා ආස මම මහතට ඉන්නවට තමයි.
මම - මමත් ආසයි, ඔයා ලස්සනයිනේ ඇස් තමයි ලස්සන ගොඩාක්.
ශෙහාරා - ඇයි එහෙම කියන්නේ මල්ලී
මම - දන් නෑ ඒක කියන්න තේරෙන් නෑ ඒත් ඇස් මාර ලස්සනයි බලන් ඉන්න හිතෙනවා.
ශෙහාරා - අම්මෝ ඇස් වහ වදීවිද දන් නෑ.
මම - අපෝ කවදාවත්ම නෑ.
ශෙහාරා - හරි හරි විහිලුවට කිව්වේ ඉතින්.
ඇගට තදින් තද කරන් තට්ටම් මැදින් මගේ දගයාව තද කරන් හෙමින් හෙමින් පිරිමදිමින් සිටි මා හට තවත් ඉවසන්න පුලුවන් කමක් නොවීය.
මා සෙමෙන් මගේ දකුනත පස්සට ගෙන ඇගේ තට්ටම් වලින් දගයාව ඈත් කරගත් මා කලිසමේ ෂිපරය හැර අන්ඩවෙයාර් එකෙනුත් පන්නා දගයාව එලියට ගත් අතර කලුවර නිසාවෙන් බස් රථයේ උන් කාටවත් එය නොපෙනුනි. මා දගයාව අත ගාමින්ම ඇගේ ගව්ම ඉන මැදට වන්නට ඉස්සීම කලේ ඈට නොදැනෙනා අයුරිනි. ඇගෙ ගවුම ඉස්සු පසු අඩ අදුරට ඇගේ සුදුම සුදු ඉන අතරින් රෝස පාට පෑන්ටිය පෙනෙන්නට වුවාය මා දගයාව අත ගාමින්ම දගයා ඇගේ තට්ටම් අතර කිට්ටු කලත් එහි ගෑවී නොගෑවී තබා ගෙන උන්නෙමි. මේ වෙනකොට අපි ගමන පටන් ගෙන පැකයට ආසන්න වී තිබුනි.
මම - තව ගොඩක් වේලා යයිද අක්කේ.
ශෙහාරා - අපෝ නෑ පැය 2ක් වගේ.
මම - අද අයියා එන්නේ නැද්ද.
ශෙහාරා - අද එයාට එන්න බැරි වෙයි මල්ලි.
මම - එතකොට ඔයා තනියමනේ අද.
ශෙහාරා - නෑ අයියගේ අම්මා ඉන්නවා .
මම - අයියා ආස මහත නිසා කිව්ව නේද.
ශෙහාරා - ඔව් අනේ.
මම - එතකොට ඔයා ආස මහතටද අයියගේ අයියා මහතයි නේද ටිකක්.
ශෙහාරා - එහෙමම නෑ මල්ලී.
මම - ඔයා දන්නවද දෙයක් අක්කා.
ලොකු ලොකු නැව් පදින්නේ පොඩි මිනිස්සු.. මෙන්න මේ වගේ කියමින් මා මාගේ පොල්ල ඇගේ තට්ටම් අතරට හිර කර ගෙන සෙමෙන් ඉස්සරහට පස්සට ගසන්නට වුනෙමි. මාගේ අනිත් අතත් ඇගේ බඩ වෙතට ගෙන ආ මම ඇගේ යටිබඩ අතරින් අත ගාමින්ම ඇගේ රසවිල අතගාන්නට වුයේ පිස්සුවෙන් මෙනි.
මොනාද කරන්නේ හලෝ.. ඈ කෝපයෙන් කීවාය.
කලබලයක් නොවු මා අනෙ අක්කෙ බස් එකෙ කෑ ගහන්න එපා කට්ටියට ඇහුනොත් අපි දෙන්නටමයි ලැජ්ජයිනේ.
ඈ තරහින් මෙන් කට වසා ගෙන ඉදිරිය බලා උන්නාය. පැය බාගයක් පමණ මගෙ යගදාවෙ උනූහුම විදින්න සැලස්සු අතර එකම බාදාව වූයෙ පෑන්ටිය පමනි. මුලින් දගල දගල බෙරෙන්න ට්‍රයි කරත් මගෙ දැඩි ගහනයෙන් මිදීමට ඇයට හැකි වුයෙ නැත. මා ජිවිතෙ දැක්ක සරාගීම කාන්තාවගෙ තට්ටම් අතර මගෙ යගදාව රස පීරයි.
මම ඇගේ අත පසුපසට ගත්තේ බලෙන් මෙනි මා ඇගේ අත මගේ දගයා මත තබා ගෙන බලෙන්ම අතේ ගස්සා ගන්නට වුවේය. ඇය පිටුපසට හැරෙන්න මෙන් පිටුපස බලනවිට ඇගෙ අසරනකමනම් මොනවට පෙනුනි. ඇගේ සිනිදු ඇගිලි තුඩු මාගේ පොල්ල මත දැවටෙද්දී මට යන්න එන්නාක් මෙන් දැනෙන්නට වුවෙමි. මද වේලාවක් බලෙන් මෙන් අත තබා උන් මා බෙල්ල කිස් දෙකක් තුනක් විටින් විට දුන්නෙමි. ටික වෙලාවකින් මා මගෙ අත ඇගෙ අතෙන් ගත්තෙ ඇය දගයාව අත අරිවිද යන්න දැනගැනීමටයි. ඒත් ඇය දගයාව මිරිකමින් සොලවන්නට වුවාය.
මම - ආශයි නේද..
ඈ හ්ම්ම් කීවා පමනකි.
මම - ගෙදර එන්නද අක්කා මම අද.
ශෙහාරා - දැන් බහින්න ලගයි ඕක දා ගන්නකෝ ඇතුලට ඈ කෙදිරිලි හඩකින් කීවාය.
මා ඇගේ කීම අසා දගයාව කලිසම තුලට දමා ගත්තේ අකමැත්තෙනි.
මද වේලාවකින් අප දෙදෙනා රුවන්වැල්ල නගරයෙන් බසයෙන් බැස ගත් අතර ත්‍රී වීලයක් කතා කර ගත්තේ ඇගේ නිවසට යෑමටය.
ට්‍රී වීලයට නගින්න කලින් ඈ,
"මල්ලී වීල් එකේදී නම් නටන්න එපා අපිව දන්න අය ඉන්නේ හොදද.."
"හා මම හොද බබා වගේ ඉන්නම්කො.."
ත්‍රී වීලයයෙන් බැස ගත් අප දෙදෙනා මා ගේට්ටුව අසල තබා ඈ නිවස වෙත ගියාය.
විනාඩි ගනනාවකින් නැවත ආ ඇය ශබ්ද නොනගා ඈ පසු පසින් එන ලෙස දන්වා ගමන් කලාය.
හොරෙන් මෙන් නිවස තුල කාමරයකට රැගෙන ගියෙමි.
ඇය මාගේ මුවට ඇගිල්ල තබා ශබ්ද නොකරන ලෙස දන්වා හස්තයෙන් නාන කාමරයද පෙන්වා නා ගන්නා ලෙස පවසා කාමරයෙන් යන්නට සුදානම් වුවාය. මා ඈව අතින් ඇද ලගට ගෙන රහසින් මෙන්,
"අර අක්කා දවල් ගත්ත නිල් පාට නයිටිය ඇදන් එන්න හොදද.."
ඈ දගලා මාගෙන් මිදී සිනා සී කාමරයේ දොර වසා දමා යන්නට ගියාය. ඇය වෙනදා සිටියේත් ප්‍රබොදයෙනි අද එයිට වඩා ප්‍රබෝදයෙන් ඉන්න බවනම් මට පැහැදිලිය.
මතු සම්බන්දයි..
